omarm afhankelijkheid

Ik fiets in de buurt van Nieuwegein langs het Merwedekanaal als ik een binnenvaartschip zie liggen met de naam AFHANKELIJK. In dikke chocoladeletters staat het op de voorsteven. Ik zie het en de eerste gedachte is ‘Zie ik dit wel goed? Heeft mijn oog het woord ON gemist?’ Ik kijk nog een keertje, en zie dat het er echt staat: AFHANKELIJK, zonder ON- ervoor.

Wat me verrast is dat ik verrast ben, dat ik het eerst niet geloofde dat het er stond. Doordenkend, ik ben inmiddels bij de Plofsluis aangekomen, komt in me op dat we in de samenleving het begrip Onafhankelijk(heid) hoger waarderen dan het begrip Afhankelijk(heid).
Mensen willen graag onafhankelijk zijn, zelf hun eigen koers bepalen, en vrijheid hun eigen keuzes kunnen maken, etcetera. Je ziet het in reclames, in films, in rolmodellen. Ben je onafhankelijk, dan ben je stoer, dan hoor je erbij.

Terwijl we van het begin van ons leven continu op allerlei manieren afhankelijk zijn.

Wat dacht je van je vader en je moeder, als zij er niet waren geweest, als zij niet verliefd op elkaar waren geworden, als zij geen sex hadden gehad…. dan was jij (ik ook) er niet geweest.

Het leven begint dus met afhankelijkheid. Of: zonder afhankelijkheid is er geen leven.

En het leven blijft doorspekt met afhankelijkheid. Continu ben je afhankelijk. Voor je voedsel ben je afhankelijk van de natuur, de zon en de regen, de mensen die het land bewerken, het voedsel verwerken en vervoeren, de man of vrouw in de winkel bij wie je het afrekent.

Ook als we blij zijn over iets en we willen dat delen. Dat kan alleen met medewerking van anderen, om het méé te delen. Afhankelijkheid.

En als je verdrietig bent dan lucht het op om door iemand vastgehouden te worden, om een luisterend oor te vinden, om iemand te hebben die er voor je is.

Waarom waarderen we afhankelijkheid dan vaak minder dan onafhankelijkheid?

Misschien heeft het te maken met dat afhankelijkheid ook komt met kwetsbaarheid. In afhankelijkheid ga je een verbinding aan met iemand anders. Op het moment dat je een verbinding aan gaat, dan kan het ook spannend worden. Je geeft een stukje regie uit handen. Je weet niet of je opgevangen wordt. Je moet iets van jezelf delen. Misschien iets aannemen, iets van jezelf loslaten.

Misschien is onafhankelijk daarom zo aantrekkelijk. Je houdt jezelf in de veilige zone. Terwijl het eigenlijk een illusie is, en het één niet zonder het ander kan.

Het leven kan niet zonder afhankelijkheid. Laten we het meer omarmen.

Meer weten over dat bij jouw zit met afhankelijkheid en onafhankelijkheid? Dat kan bijvoorbeeld door middel van persoonlijke coaching.