M/V

“…want wij vrouwen willen zo langzamerhand dat mannen vrouwen zijn. En daarmee verliezen we ook in relaties, de kracht van het grenzen bewaken (…) een belangrijke kracht, die we nodig hebben.”, zei ze.

Het raakte me, ik begreep én voelde precies wat ze bedoelde. En ik ging meteen bij mezelf langs: 

……hoe ik me van nature makkelijker beweeg tussen vrouwen dan tussen mannen

……hoe ik mezelf vaak niet zo goed weet houding te geven in een groep mannen

……dat ik me dan afvraag: hoe / wat is / doet een man eigenlijk?

Ik denk dat ik als jonge jongen mijn vrouwelijke kant sterker ontwikkeld heb dan mijn mannelijke kant. En misschien ben ik daarmee onbewust ingegaan op de wens van de vrouwen in mijn omgeving.

En terugkijkend is dat ook een soort van logisch. Van mijn vader heb ik geen voorbeeld gehad. Hij verloor zijn vader toen hij 9 jaar oud was. Hoe weet je dan hoe een vader te zijn? En mijn moeder werd blij als ik het lieve kleine jongetje was. Dus mijn vrouwelijke kant leverde punten op, daarmee werd ik gezien. 

Mannen van nu hebben vaak te maken gehad met afwezige vaders, fysiek of mentaal. En moeders die willen dat ze braaf en lief waren (zijn?).

Dat kan er toe leiden dat ze hun mannelijke kracht, hun mannelijke energie wat hebben laten verstoffen. Terwijl we die ook nodig hebben in het leven. 

Nu, in mijn 58ste levensjaar, kan ik de mannelijke en de vrouwelijke kracht steeds beter in balans brengen in mijzelf. Ik heb het mannelijke meer toegeëigend en in verbinding gebracht met het vrouwelijke in mij.

En vanuit die ervaring begeleid ik mannen erbij om dat ook te leren: mannelijke  en vrouwelijke kracht in verbinding brengen, ze zijn allebei nodig. Met die twee hand in hand kun je in kwetsbaarheid krachtig zijn en krachtig kwetsbaar.

O, en: dankjewel Bibi Schreuder (de ‘ze’ in de eerste zin), voor je wijsheid, gehoord in de podcast van het Bert Hellinger Instituut: ‘Man-vrouw verhouding vanuit het systemisch perspectief’. Zeer de moeite waard om te beluisteren.